هنرهای دیجیتال

از شدت گرفتن تقابل دو شرکت معروف دی سی کمیکس و مارول کمیکس در ابتدای دهه 1990،آنها باید واقعیتی را درک می کردند که دیگر تنها نبودند.برخی از شرکت های مستقل کمیک،به چنان شهرت و فروشی دست یافته بودند که هریک خطری جدی برای آن دو محسوب می شدند.در این میان،سه شرکت مستقل محبوبیت و شهرت بیشتری داشتند و به مراتب تاثیری زیاد تر:"دارک هورس(اسب سیاه)-dark horse"،"ویجر-voyager" و "ایمیج کمیکس-image comics".آنها بدون شک ثابت کردند موفقیت و شهرت تنها مختص دی سی و مارول نیست.

شرکت اول،دارک هورس بود که در سال 1986 تاسیس شده بود اما تا ابتدای دهه 90 میلادی،به موفقیت و شهرت آن چنانی دست نیافته بود و این زمانی بود که فیلم های اقتباس شده از روی آثارش به فروش هنگفتی رسیدند،مثل بیگانگان(1989)، متجاوز(1989) و نابودگر(1990).آن ها به نوعی کمیک و فیلم را ادامه می دادند که گویی همان دیگری اند و داستان هایی در آن واحد می ساختند و بعضا آن ها را ترکیب می کردند(مانند بیگانگان در مقابل متجاوز(1990)).همچنین این ناشر کمیک ماسک را در 1991 چاپ کرد که بعد فیلمی با بازی جیم کری،کمدین و اکنور معروف آمریکایی از رویش ساخته شد.فیلم به فروش زیادی دست یافت و به یک کمدی هجو گونه و سیاه و استرس آور،در یک کلام اسلیپ استیل تبدیل گردید.

همچنین آنان نیم نگاهی به بازار های ابرقهرمانی داشتند و تقریبا فرانک میلر را در اختیار داشتند.او برای دارک هورس به من آزادی بده(1990) با هنرمندی دیو گیبونز(که قبلا او را در نگهبانان(watchmen)دیدیم) و بی احساس(1990) با هنرمندی جف دارو را نوشت.سپس کمیک مورد علاقه خودش به نام شهر گناه را در سال 1993 نوشت و طراحی کرد.پلان ها کاملا سیاه بودند و خطوط سفید.میلر که خیلی وقت پیش برای نوشتن کمیک های جنایی سیاه و تاریک به نیویورک مهاجرت کرده بود دریافت که برای اعتماد و شهرت،باید متوسل به ژانر ابرقهرمانی شود.حال او فرصت آن را داشت که به کارهای مورد علاقه اش بپردازد.در شهر گناه او،مکانی بی بند و بار و پر از جنایت را میبینیم که با پیشروی،به قلدر های آن کلان شهر و قتل های زنجیره ای بی وقفه و وحشتناک دسترسی پیدا می کنیم و معما ها را یکی پس از دیگری حل می کنیم.

از راست:بی احساس،به من آزادی بده و شهر گناه

ویجر اما از شهرت پایین تری برخوردار بود.زیرا به یکسری از فرمول های ابرقهرمانی کهنه پایبند بود ولی به نوبه خود تاثیرش را گذاشت.موئسس آن،جیم شوتر ویراستار سابق مارول بود و در طی چند سال،کمیک های شادومن،ایکس او و جنگاور ابدی را خلق کرد.

ایمیج نیز توسط گروهی از ناراضی های مارول که از ریاست و کارمندی آن جا ناراضی بودند-مانند جیم لی،تاد مک فارلین و رابل لیفلد- تاسیس شد.کار آن ها خطر زیادی برای شکست داشت ولی سه عنوان اولشان خطر را به کلی رفع کرد.یانگ بلاد اثر لیفلد،اسپاون اثر مک فارلین(که بعد توسط گرگ کاپولو ادامه یافت) و وایلد کتس اثر جیم لی که همگی در سال 1992 منتشر شدند،تا حدی فروش داشتند که دی سی را به سومین ناشر فروش در میان پرفروش های جدول فرستادند.

جلد شماره اول اسپاون،اثر نوسندگی و هنری تاد مک فارلین

دلیل موفقیت کمیک های ایمیج ساده بود،آن ها از فرمول های همیشگی مارول که قدیمی شده بود استفاده کردند و به آنان جان  تازه ای بخشیدند.این فرمول ها که بسیاری ابرقهرمان معروف را خلق کرده بودند،از موضوعات علمی تخیلی معروف روز بهره می بردند.البته در میانه های کار نیز مشکلاتی بوجود آمد.تیم ایمیج شامل هنرمندانی بود که عقیده بر نیازمند نبودن به نویسنده های دیگر داشتند.بدین دلیل بود که داستان های اول آن ها با پلان هایی همانند گرافیک روز و پوستر مانندی همراه بودند و طراحی های فیگور آن ها به شکل قدیمی جلوه می داد.پس از کم فروشی،به نویسندگان بهایی داده شد تا خود را نشان دهند که ایده ای موفق بود و طراحان نیز به بروز رسانی سبک هایشان پرداختند و مهارت های جدیدی را فراگرفتند.فیگور هایی که از جذابیت به صورت هایی ترسناک با دندان های بیرون زده خاتمه پیدا می کردند وجود نداشتند.